به قلم : حمید سالم پور
خدمت به اباعبدالله نه تنها وظیفه هر مسلمان شیعی است بلکه افتخاری است که شامل هر کس نمی شود.
امام حسین (ع) از همه چیز خود گذشت و خود را فدا کرد تا جامعه ای ساخته شود که امورش بر مدار حق و عدالت بچرخد و لذا گرامیداشت اربعین نه تنها برای هر فرد شیعی بلکه برای هر انسان آزاده ای عزت و افتخاری بشمار می آید که در قالب کلمات و واژه ها نمی گنجد.
همه مردم دست در دست هم از تمامی توان و ظرفیت خود برای تجلی ایثار و فداکاری اباعبدالله (ع) در روز عاشورای۱۴ قرن گذشته بهره جسته تا به جهانیان عزت و عظمت را بیاموزند .
در سفری که برای خدمت به زایرین حرم اباعبدالله (ع) به چذابه داشتم اوج صفا و عشق به آستان با عظمت سید و سالار شهیدان (ع) را همانگونه که از مردم ولایتمدار استان خوزستان انتظار می رفت دیدم و بر پدران و مادران این خادمان که آنان را تربیت حسینی کردند درود فرستادم .
صحنه های زیبای شور حسینی که با شعور همراه بود به نحو زیبا و شایسته مشهود بود . جوان خوش سیمایی که بیرق بلند و مقدس اباعبدالله (ع) را با دو دست می چرخاند در حالیکه رو به زواری که عازم مرز بودند کرده بود ؛ با چشمانی اشک بار و دلی شکسته که حکایت از سوز دل و عشق به مولایش می کرد زائرین را بدرقه می کرد.
افرادی بودند که با اصرار زیاد زائرین را برای واکس کفشهایشان وادار می کردند که بنده با توجیهاتی توانستم از دستشان رهایی یابم و آنان را به زحمت نینداختم .
کمی جلوتر یک نفر از نیروی نظامی در حالیکه در مسیر زوار ، قرآن به دست بر صندلی ایستاده بود از زائرین می خواست از زیر قرآن عبور کنند تا علاوه بر ابا عبدالله (ع) ، قرآن نیز حافظ آنان باشد و در کنارش دو نفر دستمال به دست نشسته بودند تا سریع کفشهای این زائرین عبورکننده از زیر قرآن را تمیز می کردند .
روحانیون نیز از مردم عقب نماندند و عشق خود به سالار شهیدان را به اشکال مختلف نشان دادند . یکی از این عزیزان واکس می زد و دیگری با سینی شلغم پذیرایی می کرد و روحانی بعدی با ماساژور دستی کوچک زائرین را ماساژ می داد .
دیدن صحنه بعدی بسیار زیبا بود . دختر بچه سه چهار ساله در حالیکه سینی خرما را گاهی بر سر گذاشته و گاهی در دستان کوچکش می گرفت ؛ در مسیر حرکت زایرین نشسته بود و با ” زبان نگاه ” آنهم نگاه معصومانه اش از زایرین می خواست به پذیرائیش لبیک بگویند.
صدا و سیمای ایران و عراق نیز روزهای فعالی را سپری می کردند . گزارشگر شبکه میسان عراق با حزن و شور و حرارت زاید الوصفی گفتگو و عتاب محبت آمیز حضرت زینب (س) با برادرش حضرت اباالفضل (ع) را به ترسیم می کشاند .
در این داستان پر صفا ، عوامل و کارگزاران حج و زیارت استان و در رأس آنان مدیر کل خوش ذوق ،مخلص و ولایی آنان ، خستگی ناپذیر شب و روز را برای احیای این فریضه و برای تجلی عشق خود به آستان مقدس اهل بیت و ابی عبدالله الحسین (ع) کار می کردند و گوی سبقت را از هم می ربودند تا مزد و اجر خویش را – در روزی که هیچ چیز جز عمل صالح بکار نمی آید – از مولای خود دریافت نمایند .
به همین جهت این عزیزان از ماهها پیش در دو نقطه مرزی شلمچه و چذابه خود را برای ارائه خدمات حداکثری به زوار اربعین آماده نموده بودند .
مدیر کل حج استان نیز با بهره مندی از قدرت روابط عمومی و تعامل خوبش با اهالی منطقه و با رایزنی با مسؤولین دستگاههای اجرایی و با مدیریت سیال خویش دست بزرگان و اقوام مختلف را به دست متولیان بخش های مختلف اربعین در راستای اجرای هر چه بهتر مراسم گذاشته است .
حاج ناصر حویزاوی و مسؤولین ذی ربط اربعین به مدیریت بخش های مختلف درون استانی بسنده نکرده و با ریش سفیدی و ارتباط حسنه با شیوخ عشایر و بزرگان مواکب عراقی که در مسیرهای پیاده روی اربعین و در داخل خاک عراق قرار دارند زمینه حضور هر چه بهتر و آسانتر زوار ایرانی را مهیاتر نموده اند .
ناگفته نماند اگر خدمات دیگر ادارات ، ارگانها ، دستگاههای دولتی ، نیروهای سپاهی ،نظامی و انتظامی و مسؤولین مؤمن و ولایی نبود بی شک خدمات رسانی به شکل زیبایش تجلی پیدا نمی کرد و ابتر می ماند .
به همه این بزرگواران و کارگزاران حج و زیارت استان خوزستان بویژه مدیر کل حج و زیارت خسته نباشید گفته و توفیقات هر چه بیشتر آنان را برای خدمات دهی به زوار ابی عبدالله (ع) از صاحب اربعین خواهانم .
بی شک این خدمات در پرونده اعمال همه خادمین اربعین ضبط و ثبت شده و در روزی که هیچ فریادرسی نیست به فریاد خواهد رسید .
دیدن این صحنه های زیبا و معنوی علاوه بر اینکه اشک را در چشمان بنده و البته در چشمان بسیاری از بینندگان جمع کرده ، مرا به یاد شعری زیبا می اندازد که همگی آنرا بارها و بارها شنیده ایم که :
شور حسین است چه ها می کند .