حضرت زینب(س) بزرگ بانوی صبر و ایثار است كه با شجاعت و رشادت پیام نهضت عاشورا را در تاریخ جاودان ساخت و با شكیبایی و درایت، پایه های حكومت طاغوت زمان را به لرزه درآورد.

تاریخ پرفراز و نشیب اسلام، گواه بر حق ایثار و از خودگذشتگی اهل بیت رسول اكرم(ص) است؛ بزرگوارانی كه در مسیر گسترش و نشر این دین آسمانی از هیچ كوششی فروگذاری نكردند و در برابر تمامی سختی ها و كارشكنی ها تا آخرین نفس ایستادگی كردند و ادامه دهنده راه راستین آخرین فرستاده حق شدند، حضرت زینب(س) نیز یكی از بانوان بزرگی است كه با شجاعت و روشنگری های خویش، پایه های حكومت امویان را به لرزه در آورد و اینگونه نهضت عاشورا را جاودان و مانا ساخت.
حضرت زینب كبری(س) در پنجم جمادی الاولی پنجم هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. پدر این بانوی بی همتا حضرت علی(ع) و مادر ایشان حضرت فاطمه(س) بودند و صدیقه كبری(س) در دوره كودكی از دانش جد بزرگوار خود حضرت محمد(ص) بهره مند شد و این گونه بردباری، بخشش، ایثار و شجاعت را از محضر خاتم پیامبران آموخت. 
لقب های فراوانی برای حضرت زینب(س) نقل شده است كه از آن جمله می توان به «عقیله بنی هاشم، عالمه غیرمعلَّمه، عارفه، موثّقه، فاضله، كامله، عابده آل علی، معصومه صغری، امینةاللّه، نائبةالزهرا، نائبةالحسین، عقیلة النساء، شریكة الشهداء، بلیغه، فصیحه و شریكةالحسی و صدیقه الكبری» اشاره كرد. «ام الحسن» و «ام كلثوم» از كنیه های این بانوی بزرگ محسوب می شود و ایشان را به سبب سختی‌های بسیاری كه در زندگی تحمل كرده است، «ام المصائب» نیز لقب داده‌اند. 
حضرت زینب(س) از همان دوره كودكی از جایگاه والایی در علم و معنویت برخوردار بود و همواره با بردباری و درایت بر مشكلات غلبه می كرد و با صبر و شكیبایی فراوان توانست ناملایماتی همچون رحلت حضرت محمد(ص) و شهادت حضرت زهرا(س) را تحمل كند و پس از آن برای پدر و برادران خویش تكیه گاهی استوار باشد. 
صدیقه كبری(س) پس از شهادت پدر بزرگوار خویش، همراه و همیار امـام حـسـن مـجـتـبی(ع) شد و در دوره 10ساله امامت آن بزرگوار، همواره به پشتیبانی از ایشان پرداخت و پس از به امامت رسیدن امام حسین(ع)، همراه سومین پیشوا در مسیر رسالت الهی شد و در تمام لحظه ها یار و یاور ایشان بود و پس از شهادت سیدالشهداء، حضرت زینب(س) رهبری كاروان خاندان نبوت را بر عهده گرفت و از امام سجاد(ع) برادر زاده خویش حمایت كرد. 
پس از واقعه كربلا، یزید ابن معاویه خواستار آن شد تا كاروان حضرت زینب (س) را به شام بفرستد. هنگامی كه كاروان به آن دیار وارد شد، حضرت صدیقه كبری(س) برای رساندن پیام قیام امام حسین(ع) به همراه امام زین العابدین(ع) خطبه هایی را ایراد كردند و این گونه جنایت ‌های بنی امیه را آشكار ساختند و با تدبیر به همگان نشان دادند كه یزید با اسلامی كه به نام آن بر تخت حكومت تكیه زده است، هیچ همگونی ندارد. 
گرچه نهضت سیدالشهداء(ع) آغاز مبارزه و شكل‏گیری نهضت عاشورا بود اما ادامه آن در مسیر واقعی ‏خود، حاصل شجاعت و فداكاری حضرت زینب(ع) است. سفیر كربلا سعی داشت مبارزه ‏خود را بر اصولی تغییرناپذیر كه از مبانی قرآن و سنت نبوی مایه می‏گرفت، پایه ‏ریزی كند تا این چنین در مسیر دفاع از قیامی خونین به درستی گام بردارد. 
سرانجام حضرت زینب(س) روایت گر حماسه عاشورا در 15 رجب 63 هجری قمری دیده از جهان فروبست و اینك آرامگاه ایشان در سوریه زیارتگاه دوستداران خاندان نبی(ص) است. 
ابعاد معنوی و تقوای والای ایشان در مسیر مبارزه حق علیه باطل اكنون بهترین الگو برای همگان به شمار می رود. در واقع بصیرت، مقاومت و صبر حضرت زینب(س) سبب شد تا آخرین لحظه ها در راه حق ایستادگی كند و با برگزیدن مسیر رستگاری، پیام آور حماسه عاشورا باشد.