نگارنده : حمید سالم پور --
قال رسول الله (ص ) :
إنَّ لِقَتلِ الحُسَینِ حَرارَهً فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لَن تَبرُدَ أبَداً.
پیامبر خدا (ص) می فرماید : کشته شدن حسین (ع) چنان حرارتی در دل مؤمنان گذاشته که هرگز سرد نشود.
همیشه حق در ابتدا ضعیف بوده ولی کم کم و با کنار رفتن پرده های جهل و نادانی قدرتمند می شود لذا شور و شعور اربعین حسینی نیز همه ساله رو به فزونی است و به هیچوجه کهنه نمی شود چرا که اهل البیت (ع) عِدل قرآن هستند و می دانیم که قرآن بنا به فرمایش امام صادق (ع) کهنه نمی شود به علت اینکه این کتاب آسماتی برای زمانی خاص و مردمی خاص نازل نشده است لذا همیشه نو است ، امام حسین (ع)و قیام مقدسش نیز همین وضعیت را دارد یعنی قیام امام برای زمانی خاص و مردمی خاص نبوده است و به همین جهت است که برای امام حسین (ع) حرارتی در قلوب مومنین است که هرگز به سردی نمی گراید .
امسال طبق برنامه ریزی که از قبل برای سفر به سرزمین مقدس کربلا در سر می پروراندم کم کم با دوستان نقشه راه را ترسیم می کردم و در نهایت با ۱۱ نفر از دوستان آماده این سفر شدیم که یکی از این افراد آقای مجتبی نارنج پور مدیر مسؤول سایت شوشترنامه بود که همانند سال گذشته تا حدود زیادی زحمت عکس برداری را از دوش حقیر برداشت .
بنده برای خدمت به زوار ، ساعاتی را در موکب شهرستان شوشتر و در پایانه چذابه بودم و البته منتظر ملحق شدن بقیه اعضای گروه .
با رسیدن اعضاء و اندکی استراحت و پس از خداحافظی از همشهریانی که در موکب شوشتر برای خدمت استقرار داشتند ؛ شب هنگام به سمت پایانه چذابه به راه افتادیم . دیدن موکب های شهرستانهای خوزستان و خدماتی که به زوار ارائه می شد زیبا و در سالهای اخیر بی نظیر بوده است .
از مرز ایران گذشته و وارد خاک عراق شدیم . در مرز شیب سوار اتوبوس عراقی شدیم و مسیر نجف اشرف را در پیش گرفتیم . بعد از اذان صبح به دیوانیه که رسیدیم سیل جمعیت پیاده رو را مشاهده کردیم که آرام آرام مسیر قبله دلها را می پیمودند و در شامیه تراکم جمعیت بیشتر شد . این مطلب از این جهت برای من حائز اهمیت بود و لازم به ذکر دیدم که تقریباً ۴ روز به اربعین مانده بود و جمعیت پیاده رو تقریبا این نقاط ذکر شده را تاکنون پیموده اند و به نظر می رسد این افراد ، پیاده روی خود را با تأخیر آغاز کرده اند و این مطلب ، می رساند که مشتاقان ابی عبدالله (ع) به هر شکل ممکن و لو با تأخیر سعی در رساندن خود به حرم مولا (ع) می کنند .
کم کم ورودی شهر نجف اشرف برای ما خودنمایی می کرد . راننده اتوبوس به بنده که در طول سفر باهاش گفتگوهای مختصری داشتم گفت اتوبوس اشکالی پیدا کرده و برای اثبات حرفش چراغ صفحه را که روشن شده بود نشانم داد.
بنده به زائرین اعلام کردم و لذا حدود ۵ – ۶ کیلومتری حرم مطهر مولی الموحدین (ع) پیاده شدیم و البته دوست داشتیم پیاده روی را شروع کنیم .
این مسافت را پیاده طی کردیم . تعدادی از زوار پابرهنه راه حرم را در پیش گرفته بودند . پرچمهای سرخ و سبز و سیاه در دست زوار دیده می شد . در مسیر مواکب زیادی مشغول پذیرایی از زائرین بودند . دو کودک را دیدم که تنها وسیله پذیرائی آنان دستمال کاغذی بود که در حال تقدیم به زائرین بودند .
نظافت شهر غیر قابل قبول جلوه گری می کرد . تراکتوری را دیدیم که مشغول جمع آوری زباله به شیوه دهه های گذشته کشور ما بود .
فقر مادی از لباس و ظاهر عراقی ها نمایان است و سیم های برق یا تلفن آنها همانند تارهای عنکبوت در کوچه ها دیده می شود .
به هر تقدیر نزدیک حرم رسیدیم . برای زیارت مولی الموحدین (ع) می بایست ابتدا وسایل همراهمان را جایی قرار می دادیم لذا به دنبال مکانی برای اسکان موقت گشتیم . ابتدا به سراغ مسجد شیخ انصاری (ره) در منطقه حویش رفتیم که با بسته بودن آن مواجه شدیم و لذا مسجد هندی را که کنار حرم بود برگزیدیم و دقایقی را در آن مأوی گزیدیم اما شلوغی آن به حدی بود که ترجیح دادیم مکانی دیگر را در نظر بگیریم لذا خود را به صحن حضرت فاطمه (س) در جوار حرم امیر المؤمنین (ع) رساندیم و برای چند ساعتی اسکان پیدا کردیم .
در مسیر رفتن به مسجد هندی لحظاتی را در کنار قبر مطهر علامه امینی (ره) صاحب الغدیر سپری نموده و سپس کنار بیت حضرت امام خمینی (ره) درنگ نمودیم . بی شک این دو بزرگوار از شیفتگان مولی الموحدین (ع) بودند و وظیفه خود دانستیم که ابراز ارادت خود را نیز به آنان داشته باشیم . البته در کنار مدرسه آیت الله سبزواری نیز توقف کوتاهی نمودیم .
در این سفر شاهد عشق بسیار مقدس و با معرفت به خاندان رسالت (ع) بودیم . اما متأسفانه گاهی عشق به خاندان رسالت فقط با شور همراه می شود و از شعور تهی . لذا دیده می شد افرادی که – هر چند اندکند – نمی دانند به کجا مشرف شده و در کنار کدامین بارگاه ملکوتی مأوی گزیده اند. عاشق اما حسین (ع) قانون شکن نیست . متأسفانه دیده می شد که افرادی بعضاً حقوق همدیگر را رعایت نمی کردند ،سیگار می کشیدند ، صفها را رعایت نمی کردند ، به حقشان قانع نبودند ، وسایل گرم کننده را بیشتر از دیگران در ید خود می گرفتند و ….. و حتی زمانی که ما در کنار بارگاه اولین امام شیعیان بودیم جوانی را دیدم که سؤال کرد ما الآن در کدام شهریم .
باید همه تلاش کنیم شعور افراد که همان شناخت رفتار و کردار اهل بیت (ع)است را بیش از پیش در خود تقویت کنیم و آنان را الگوی خود در همه ابعاد زندگانی قرار دهیم .